گفتی برات شعری بگم تو مایه های عاشقی                   شعری که لحظه هاش می دن بوی گلای رازقی

سپیده دم بود که دلم تپید برای گفتنت                           گفتی دلم تنگ میشه ها توی سکوت رفتنت

بعد یه عمری که نگام، گره می خورد توی نگات            تو اون سکوتی که دلم،لک زده بود واسه صدات

دیدم تو حس شاعریم درست مثل تلنگری                     توی تموم واژه هام، تو از همه تنها تری

توی زلال اون نگات،هنوزصداقت می بینم                   هنوز منو دوسم داری، نگو که نه ، من می دونم

هنوز دلم با دل تو واسه رفاقت می مونه                       از سر شب تا دم صبح واسه چشات شعر می خونه

هنوز دسم واسه دعات به سوی آسمون می ره                 اگه جوابی نیومد، یقه خدا رو می گیره

این قرارم تموم شد و حرفی واسه تو ندارم                     تو نبودت حرفا دارم، اینجا پیشت کم می یارم

امروز گذشت و فکر من هنوز توی شب پیشه                 با اون صدای بی ریات هنوز دلم آروم می شه

همین امشب

به دست واژه هایی عریان و پاپتی

-اگر چه باور نداری-

ترا همین امشب

با غزل می سرایمت

و لای خط به خط سرنوشتم

حتی در هجوم بی رحم ترین تنهایی

از اول می سرایمت

ترا به دور از اصالت روستایی

و به تکرار لذت وسوسه ی گندم -نه چندان دیر-

میان پلکهای ثانیه ای

در فورانی از شهوت

در بغل می سرایمت

مرد بارونی

اشکای غصه رو ببین رو گونه ام دق می کنن              خدا اگه نگاه کنه خدا رو عاشق می کنن

اگه ببارن لحظه ای هزارتا غم هزارتا درد                     سبد سبد ارزونی دل شقایق می کنن

ستاره های آسمون خنده هامو جشن می گیرن           غصه هامو تو ساحل سوار قایق می کنن

تو تاراج واژه و شعر،واژه هامو خط می زنن                  صدف صدف تاج سردلهای صادق می کنن

مرد بارونی می دونه خنده هاشو جشن می گیرن         درداشونو توی دل مرد حقایق می کنن

مرد بارونی می خونه؟ غصه هاشو داد می زنه             اشکای غصه رو ببین رو گونه هاش دق می کنن.

( مالیا )

بی گناهی

توی احساس گناهی دل طفلکیم جا مونده          بغیر عشق مالیا برای عشقی نخونده

توی ایستگاه محبت یاد اونو دوره می کرد            گفتن ایستگاه قطاره دل تو بیخودی مونده

قلب من شده نشونه بی گناه و بی بهونه           رو به قلب بی پناهم دست تو ماشه چکونده

مثل پاییز بهارم، با بهار کاری ندارم                    آخه احساس گناهی عشقو از ریشه سوزونده

یاد تو آخر درده ببین با دلم چه کرده                   غیر حرف با تو بودن حرفی بر لبش نرونده

نگو که باهام نموندی واسه من هیچی نخوندی     دل من نمک شناسه تو رو، روسرش نشونده

بی تو دل تاب نمی یاره مهلتی بده دوباره            توی احساس گناهی دل طفلکیم جا مونده

( مالیا )